♛αяαмεsн♛

سلامت باشید :)
اتفاقا منم بچگیا همش با بزرگ تر ها و در مجالس اون ها می رفتم.
به خصوص پیر مرد ها ههههه
خلاصه الان احساس می کنم کمی اشتباه بود چون رفتار های هیجانی رو در وقتش انجام ندادم و الان یه جورایی شبیه بچه ها میشم اغلب! :))
تو هم موفق باشی
آبجی سعی کن اگر هم با بچه ها و همسن ها اخلاقت یکی نیست براشون حکم ارشد یا مبصر رو داشته باشی(یه فرد خاص و متفاوت با بقیه)اما بین اونام باشی.

مثلا من خودم در سال آخر مدرسه یعنی پیش دانشگاهی(که تا اون موقع تقریبا فقط دو دوست نزدیک توی کلاس داشتم چون هم شهرکی بودن آخه منم مرکز استانم می رفتم دبیرستان)خلاصه داشتم میگفتم سال آخر نماینده ی شورای مدرسه شدم و با اعلامیه و روزنامه دیواری دستی که درست کردم برای اولین بار(باز هم با وجود حوصله ی سرو کله زدن نداشتن با بچه های همسن چه برسه سال اول و دومی ها)کلی تبلیغ کردم و به خودم می گفتم چون می خوام در آینده بعد از دانشگاه مسئولی چیزی از آب در بیام باید از اینجا شروع کنم.
چشمت رو درد نیارم با نوشته هام :)
دور و بر تبلیغ هایی که به در و دیوار مدرسه زدم توی زنگ تفریح می چرخیدم تا ببینم دانش آموزانی که نگاه می کنند چی میگن و بعضی ها مسخره می کردند و حتی سیبیل میذاشتن و چهره ی منو عوض می کردن و منم باهاشون میخندیدم و ازم خوششون میومد و با این چیزا و سخنرانی که کردم توی صف که منم همتون رو دوست دارم و بهتون اهمیت میدم و مشورت ازتون می گیرم رای آوردم و خدا رو شکر کتابخونه رو دادن به من بعد از انتخاب شدنم سعی می کردم آزاد بزارم بچه ها رو با موقعیت و برشی که به دست آوردم پیش مدیر و معاون مدرسه.

یک نفر درست ا زبچه های سال اول شد معاون کتابخونه و بچه هایی که کارت کتابخونه داشتن(که از آموزش و پرورش صد تا به جای پنجاه تا با زور گرفته بودم)راه میدادم زنگ تفریح از داخل به کتاب ها دسترسی پیدا کنند و مواظب بودیم و هر کتابی می بردند کارتشون رو می گرفتیم و خلاصه اینجوری... .
هر چند کمی اون سال درسم رو ضعیف کرد اما چیزی از علاقه ام به رشته ام و هدفم کم نکرد.هر چند کنکور سخت تر از چیزی بود که در خودم میدیدم.

من تونستم فقط روزانه ادبیات فارسی(که آسون ترین رشته برای قبول شدنه) نفر آخر بین اون بیست و پنج نفر ظرفیت دانشگاه استانم قبول بشم!

در کنار فعالیتی که گفتم بردار در کنار بچه های مدرسه سعی کن درس ها رو حسابی بخونی که کنکور به شاگرد نمونه و اول بودن زیاد ربطی نداره بلکه(از نظر درسی) بهتر از ما خیلی ها هستند که تنها دغدغه ی زندگیشون کنکوره تا موفق بشن تو بهترین رشته و دانشگاه ها قبول بشن.
امروز دیگه شورشو در آوردم از بس کامنت طولانی نوشم.ببخشید خواهرم.
به خدا میسپرمت
خدانگهدار

سلام.عید شما مبارک.امروز همه جا بخور بخوره هههه همه دارن میخورن فقط.تو خیابون تو نون وایی اینگار قحطی آمدست.
بالام جان یه نقاب به این وبلاگت بزن مثل همه
منم مثلا امروز عیدست برامان هههه مبارکه:)
ولی بگو چی شده.مردیم ای خستگی.:(((
دیشب دستگاه خراب بود و مدیر گفت همه جای دستگاه رو با گازوئیل می شوری و یه ذره نمیزاری جای روغنی روی زیر و زبر دستگاه بماند.
چشمت روز بد نبینه من دستگاهه رو در عرض 6 ساعت تمیز کردم و سر پرست روز از خواب بیدار شده زنگ زده تمیز کردی؟ گفتم آره:)))
میگه برو نظافت سالن همه جاشو تمیز کن.
با خودم غر زدم یکی از همکارام که تازه دستگاهش رو خاموش کرده بود آخرای وقت، گفت خسته شدی؟
گفتم داغان شدم رفت :))
همینجوری برم زیر دوش رفتم خونه پر از گازوئیل و روغن شدم!
گفت معمولا دستگاه که خراب میشه تا یکی دو روز بدون حقوق میگن نیا و تو باید از خدات باشه اومدی و گر نه میگفتن نیا دو روز حقوق پرید.

این شد که در نهایت خوشحال شدم و گفتم چه بهتر فردا هم پایه ام بیام تا دستگاهم خرابه دستگاه های شما رو هم تمیز کنم ههههههه

دیگه دیگه.الانم مثلا عیده بد تر از هر روز باید مثل جنازه بیفتم:)
از خودت در بیا بیرون اون تبریک هم واسه خاطر شماها زدم وبم
وگرنه الان باید فاتحه منو بخوانن :)))
راستی نماز عید فطرم که جا ماندم رفتم دم مسجد دیدم دارن تمام میکنن و اومدم سرچ کردم دیدم کار نداره همون نماز صبحه منتها بجای یک قنوت چند تا قنوت داره؛
پنج تا قنوت در رکعت اول و چهار تا قنوت در رکعت دوم.
دعای قنوتش هم هر ذکری بگی میشه اصلا یه صلوات هم بفرستی میشه.
گفتم شاید بعضیا جا مونده باشن بگم یاد بگیرن اگر کامنت منو خوندن وگرنه شما که گفتی میری نماز عید فطر توکل به خدا همه مشکلات حل میشه.


راستی میگن یا باید به زاویه دیگر مشکلی که داری نگاه کنی یا باید به خودت تلقین کنی که خوشحالی و خوشبختی(مثل خندوانه ای ها) و با این دو راهی که گفتم به نتیجه خوبی می رسی.

البته راه دوم رو در جای دیگه ای متوجه شدم نتیجه ی خوبی میده.
اینکه آدم وانمود کنه یه آدم دیگه ای هست و خوبه خداییش بعد از یه مدت عادتش میشه خوب باشه همیشه.من که مثلا از وقتی رفتم سر کار همه پرسیدن روزه میگیری خداییش شاید اون موقع دو سه روز بود یعن یاز روز هشتم ماه رمضون روزه نگرفته بودم و نمیتونستم تحمل کنم روزه سخته.
ولی چون گفتم آره تا جایی که بتونم میگیرم شروع کردم و خدار و شکر امسال بعد از سالی که ماه رمضون توی زمستون بود به جز همون چند روز همش رو گرفتم.

خلاصه اگه سعی کنی همیشه در چشم اطرافیان غم ها رو پنهان کنی خود به خود سر سخت میشی و یا به اصطلاح واکسینه میشی در برابرش و شاد تر جلوه می کنی.شاید هم کمی بی خیال[مثل الانه من] :)

وای چقدر حرف می زنم تازگیا!دیگه درسته بالاخره ما هم یه روز دنیای مجازی رو ول م یکنیم و مشغله و زندگی نمیزاره بیایم ولی تا هستم بالاخره هستم.
زندگی همینست دیگه یکی با مرگ میره یکی با کار و زندگی میره یکی با قهر یکی با ازدواج یکی با ... .خلاصه همه رفتنی هستیم.در لحظه زندگی کنیم:)

سلام
عیدتون مبارک
با "باز ماچ و موچ " به روزم.